Jak do nas trafić?
Nestorzy
Prof. dr hab. med. Andrzej Cieśliński
Kardiologia
Żeby być skutecznym w nowoczesnej medycynie lekarz musi być dobrym organizatorem – jednocześnie nie może nigdy zapominać, że ma do czynienia z człowiekiem, który sam, będąc w sytuacji zagrożenia życia, obdarzył jego – lekarza zaufaniem.
Lekarz akademicki, będąc jednocześnie lekarzem i nauczycielem, powinien w szczególny sposób dbać o rozwój swoich uczniów. Powinien ich porwać, zachęcić, stworzyć organizacyjne podstawy do ich kształcenia i cieszyć się, kiedy staną się lepsi od niego.
Prof. dr hab. med. Jerzy Głuszek
Choroby wewnętrzne
Hipertensjologia
Pacjent wtedy czuje się w szpitalu bezpiecznie, kiedy może powierzyć lekarzowi swoje kłopoty. Wyzwaniem współczesnej interny jest wypracowanie takiego modelu pracy zespołowej, który pozostawia miejsce na spotkanie z chorym jako z człowiekiem.
Korzyść ze spotkania jest obopólna – lekarz może nauczyć się cierpliwości, znoszenia cierpienia, może wreszcie wyobrazić sobie, że kiedyś też będzie chory.
Prof. dr hab. med. Janusz Hansz
Hematologia
Medycyna jest sztuką w specyficznym znaczeniu – umiejętności zastosowania zdobytej i ciągle zdobywanej wiedzy.
Hematologia – była dla mnie niesłychanie interesującą dyscypliną – było tysiące niewiadomych – nie było końca poznania.
Medycyna może być dla lekarza przygodą intelektualną.
ś.p. Prof. dr hab. med. Witold Jurczyk
Anestezjologia i Intensywna Terapia
Anestezjologia, bez bardzo solidnych podstaw akademickich nie jest w stanie się rozwinąć. Należy dbać o silne ośrodki akademickie, które będą dawać impuls do nowoczesności. Młodym lekarzom życzyć należy, aby pomimo całego rozwoju aparatury nigdy nie tracili z oczu pacjenta.
ś.p. Prof. dr hab. med., Doktor Honoris Causa, FRCP Jacek Łuczak
Medycyna paliatywna
Niekiedy Pacjent przedstawia nam całą opowieść o swojej chorobie i o życiu w czasie choroby - warto jej posłuchać, aby uchwycić wielowymiarowość cierpienia - nie ograniczać się tylko do natury fizycznych dolegliwości. Oczywiście nie zwalnia to lekarza od dokładnego badania przedmiotowego. Uzupełnienie tych dwóch elementów przez relację osób bliskich dopełnia obrazu. Nie powinno tu zabraknąć takich słów jak cierpienie i nadzieja, oczekiwania co do przyszłości. Jeżeli Pacjent cierpi z powodu bólu, trzeba jak najszybciej jego cierpienie uśmierzyć.
ś.p. Prof. dr hab. med. Witold Młynarczyk
Pulmonologia
Z medycyną jest tak, jak z grą na fortepianie Trzeba mieć do tego słuch, trzeba mieć talent, żeby przez całe życie nie grać tylko z nut. Granie z nut polega na tym że kto się do niego przyzwyczai, będzie znakomitym fachowcem, ale nie będzie dobrym lekarzem. Trzeba czuć pacjenta.
Prof. dr hab. med. Krystyna Pecold
Okulistyka
Okulistyka na pierwszym miejscu dała mi olbrzymią satysfakcję, że w sposób namacalny można pomóc człowiekowi. Móc przywrócić choremu wzrok – to jest niesłychane odczucie dla lekarza. W chirurgii, każdej chirurgii, dzieją się czasem rzeczy nieprzewidywalne. To uczy największej pokory – tego mnie nauczyła okulistyka jako chirurgia.
ś.p. Prof. dr hab. med. Bożena Raszeja –Wanic
Choroby wewnętrzne
Niezwykle ważną cechą lekarza jest zamiłowanie do człowieka, zainteresowanie nim. W ostatnich dziesięcioleciach w medycynie byliśmy świadkami prawdziwej nawałnicy postępu. Mamy coraz więcej danych o pacjencie, niemal wszystko potrafimy zmierzyć, zobaczyć – to jest imponujące, to jest jak niezwykła przygoda z pogranicza fantastyki – ale pozostaje jeszcze człowiek, którego boli, który się boi – o nim lekarz nie może przede wszystkim zapomnieć – powinien zadbać o czas temu człowiekowi ofiarowany.
ś.p. Prof. dr hab. med. Roman Szulc
Anestezjologia i Intensywna Terapia
Anestezjologia mnie porwała, ponieważ była tym dla medycyny, czym dla wojska są komandosi. Dawała możliwość doraźnie najskuteczniejszego działania.
Anestezjolog ochrania śpiącego. Może właśnie dlatego podmiotowe traktowanie chorego i dostrzeżenie w nim przede wszystkim człowieka jest tutaj szczególnie ważne.
Prof. dr hab. med. Stanisław Zapalski
Chirurgia naczyniowa
Będąc chirurgiem trzeba być optymistą – inaczej nie da się być chirurgiem. Umiejętne rozważenie wskazań i zakresu operacji jest tak samo ważne, jeśli nie ważniejsze, niż samo jej wykonanie.
Dwa główne i niewybaczalne grzechy chirurga: operowanie bez potrzeby i przystąpienie do operacji bez odpowiednich kwalifikacji